Loop jezelf voorbij als je af wil stevenen op het ravijn der burn out. Of sta even stil en reflecteer.

"The hurrier I go the behinder I get"

Op de lagere school kreeg ik de opdracht een gedicht te schrijven met als titel ‘Stilstaan om door te gaan’. Een vrij heftige titel voor een kind onder de 12 als ik zo terugdenk. Het leek mij ook maar zinloos. Want als je vooruit wil, waarom ga je dan stilstaan? 

Dat bleek eigenlijk veel zinvoller dan ik toen ooit had kunnen denken. Ga jij bijvoorbeeld wel eens gehaast door het leven zoals het konijn uit Alice in Wonderland?
Of wanneer neem jij  de tijd om bij jezelf na te gaan in hoeverre jouw werk nog bij je past? Of heb je het zo druk dat je daar niet aan toe komt?

Lees onder de afbeelding hoe ik mijzelf voorbij liep in de kerstperiode en wat even stilstaan in je loopbaan voor je kan doen.

Terugkijken en spiegel voorhouden? Geen tijd voor!

De kerst en oud & nieuw wordt bij uitstek gezien als dé periode voor reflectie. Terugkijken op het jaar, op jezelf, op gebeurtenissen en die wellicht in een ander perspectief plaatsen. Nu weet ik niet hoe het met jou zit, maar mijn kerstperiode bestond vooral uit het creëren van een plaatje zoals ik dat in mijn hoofd had. Gezinnetje bij elkaar, hond voor de open haard, een en al geborgenheid, gedeelde liefde en perfectie. Voor reflectie was geen tijd. Gehaast moest er worden en iedereen moest zijn rol spelen in de door mij bedachte scène van de kerst en oud & nieuw.

In mijn controledrang leek ik te vergeten dat mijn gezinsleden ook gevoel hebben en hun eigen behoeften. Zelfs tot de hond aan toe. Mijn gestress kwam op een hoogtepunt en ontaardde in een lelijke razernij met mijn tranen die gehuild werden boven de gootsteen. Wat vast een mooie scène geweest had kunnen zijn voor een ‘romcom’. Lezen de scenarioschrijvers van GTST al mee?

This too shall pass

De bedoeling was goed; ik wilde het iedereen naar de zin maken. Het conflict zat daar waar ik mijn gezinsleden een rol oplegde waar zij niet om hadden gevraagd; die van dankbare, inschikkelijke pleaser. Natuurlijk kreeg ik tegengas. Had ik iets anders kunnen verwachten?

Na de ontlading door de tranen en door mijn gevoelens te delen met mijn vriend, probeerde ik de situatie eindelijk te laten voor wat het was. Niemand gedroeg zich zoals ik het in mijn hoofd had, inclusief ikzelf.  En het was oké. Niet goed, maar wel oké. Ik probeerde het niet meer te veranderen.  In plaats daarvan probeerde ik te gaan zien wat er wél was. En dat was stiekem eigenlijk toch best veel.

Stilstaan om door te gaan. Er was geen tijd voor reflectie. Rennen, hollen en doorgaan. Tot ik werd ingehaald door mijn omgeving en tot stilstand werd gebracht. Oef dat deed even pijn.

Hoe positief een negatieve uitwerking kan hebben

Doorzettingsvermogen wordt gezien als een goede karaktereigenschap. Van de situatie hangt af of een bepaalde eigenschap goed of slecht is, of eerder wenselijk en minder wenselijk. Want als je maar door blijft gaan in je werk, ook al haal je er steeds minder plezier uit en kost het je meer en meer energie, laat je wel doorzettingsvermogen zien.

Je doet het voor je gezin wellicht, of omdat je opvoeders in je jeugd hebben meegegeven dat je je zo behoort te gedragen. Of omdat je loyaal wil zijn naar je collega’s, want ze hebben het al zo zwaar met die lage personeelsbezetting en hoge werkdruk. Dus je gaat door. En door. En door. Totdat ook jij tegen de deur loopt. Tranen. Stress. Een pauze in je leven. En je je afvraagt hoe het nou zo heeft kunnen gebeuren. Doorzettingsvermogen is dan minder wenselijk. De kracht in jezelf vinden stil te staan om door te kunnen gaan dan juist des te meer.

Ren jij 2022 door of pak je even tijd voor jezelf?

Waar in je werk ren jij maar door terwijl je een momentje van rust en bezinning kunt gebruiken? Hoe tevreden ben je op een schaal van 0 tot 10? Welke invloed kun je pakken om net een punt hoger te komen? Wacht niet tot je tegen de lamp loopt. Of tot je omgeving ingrijpt. Sta even stil. Om dan weer door te kunnen gaan.